در واقع بیماری دیابت در افرادی که در محله های مناسب زندگی می کنند (که دارای امکانات: پیاده روی های ایمن، پارک ها و محوطه های سبز زیاد، دسترسی راحت به محل خرید میوه و سبزیجات تازه و وسایل نقلیه قابل اعتماد هستند) نسبت به افرادی که محله زندگی آنها نامناسب است، 38 درصد کمتر پیشرفت می کند.
یک مطالعه جدید در همین زمینه در دانشگاه فیلادلفیا بر روی 2285 فرد در سنین 45 تا 84 سال انجام گرفت.
افراد مورد مطالعه در چند محله مختلف زندگی می کردند. محققین محله های زندگی افراد را از نظر: امکان پیاده روی و ورزش، امکان دسترسی آسان به خرید میوه و سبزیجات تازه و مواد غذایی کم چرب مورد ارزیابی قرار دادند.
سطح سلامت اولیه شرکت کنندگان در این بررسی، در ابتدای مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته بود و بررسی های بیشتری هر 18 ماه یک بار انجام می گرفت ( اندازه گیری قند خون ناشتا نیز مشمول ارزیابی های استاندارد جسمی بود). موارد دیگر از جمله اطلاعات اجتماعی-اقتصادی و شرح رژیم غذایی نرمال و الگوی فعالیت بدنی هر بیمار نیز جمع آوری شد.
بیماری دیابت نوع دو در 10 درصد افراد مورد مطالعه در طی 5 سال پیگیری شد. پس از 5 سال پیگیری و کنترل عوامل مداخله گر(مانند: سن، اقتصاد، تحصیلات، نژاد و غیره)، نتایج این بررسی حاکی از آن بود که خطر پیشرفت دیابت نوع 2 در افرادی که در محله های سالم تر زندگی می کردند، کمتر بود.
شواهد این مطالعه نشانگر وجود ارتباطی قوی بین مناسب بودن محله زندگی با کاهش نمایه توده بدنی (BMI) و کاهش خطر پیشرفت بیماری دیابت نوع دو بود. لذا توصیه می شود که تغییر محیط اطراف، در اصلاح رفتاری و تغییر شیوه زندگی می تواند موثر باشد. البته مطالعات دقیق تر و کامل تری باید در این زمینه صورت گیرد. همچنین در گام های بعدی می بایست با دقت بیشتری به تاثیر محیط زندگی بر تغییر الگوی فعالیت بدنی افراد پرداخت.
از آنجا که محیط اطراف محل زندگی فرد بر سلامت وی تاثیرگذار است، یکی از اهداف در مسیر تندرستی، فراهم نمودن محیط های زندگی مناسب برای افراد جامعه می باشد، مثلا خیلی خوب است که در محل زندگی افراد، پارک ها و محوطه های سبز موجود باشند . همچنین عریض بودن کوچه ها و پیاده رو ها، امکان پیاده روی را بهبود می بخشند. همچنین بسیار موثر است اگر در هر محله ای امکان دسترسی به مواد غذایی تازه و سالم میسر باشد.
بر همین اساس شهرداری ها می توانند نقش مهمی در تامین سلامتی افراد ایفا نمایند. امکانات مناسب مذکور باید در محله های فقیرنشین جامعه نیز فراهم باشد و صرفا مختص به محله های اعیان نشین نباشد. تهیه زمین های ورزشی و دوچرخه سواری یکی از راه های کم هزینه برای مردم است که بتوانند فعالیت بدنی خود را افزایش دهند. استفاده از وسایل نقلیه عمومی مناسب موجب می شود افراد کمتر از وسیله های نقلیه شخصی خود استفاده کنند و در نتیجه سطح فعالیت بدنی آنها افزایش می یابد. لذا یک ویژگی دیگر از محل زندگی مطلوب، امکان دسترسی به وسیله های نقلیه عمومی مناسب است.
از طرف دیگر، اگر شما فردی مبتلا به دیابت نوع 2 هستید و یا شانس این بیماری و دیگر خطرات مشابه در شما بالاست، یکی از مواردی که می توانید برای ارتقای سلامت خود مدنظر قرار دهید محیط پیرامون تان می باشد. ترجیحا در جایی زندگی کنید که:
- در اطراف آن فروشگاه به قدر کافی وجود داشته باشد و به عبارتی دیگر امکان دسترسی به انواع مواد غذایی تازه و سالم میسر باشد.
- امکان پیاده روی و ورزش در حوالی آن میسر باشد.
- به وسایل نقلیه عمومی دسترسی داشته باشد که مجبور نباشید مداوما از خودروی شخصی خود استفاده کنید. چرا که سطح فعالیت بدنی افرادی که از مسایل نقلیه عمومی استفاده می کنند (نسبت به افرادی که با وسیله شخصی جا به جا می شوند) بیشتر است.
به طور کلی محلی را برای زندگی خود برگزینید که دست و پای شما را برای فعالیت بدنی کافی و دست یابی به فروشگاه های عرضه کننده مواد غذایی سالم و تازه نبندد، و انواع امکانات زندگی سالم در حوالی آن موجود باشد.

گردآوری و انتشار : پایگاه تخصصی دیابت ایران